Kayıtlar

Mayıs, 2018 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Herşey Rüyalarda Güzel

Resim
Uyurlarken herşey ne kadar güzel. Yavru kuşlarımdan büyüğü hasta,dün gece pert oldum sürekli ates ölç çişe götür.Bir uyu bir uyan. kendime not:okulda havuza yollama.  Seviyor ama yollarım ben yine Böyle dengesiz böyle değişkenim işte.. Markete,pazara gitmek için bile aileminden yardım istemekten,kendim halletmeye çalışınca yorulmak ya da başarısız olmaktan bıktım.  Kendime acır hale geldim, zavallı gibi hissediyorum. Ailemi bana çok yardımcı olmasına karşın eleştirir buluyorum çoğu zaman, birilerini suçlarken hedef hep en yakındakiler oluyor. Halbuki buna hakkım yok. Bunu bilmenin ezikliği bir başka. Artık bir yardımcı şart bunu anladım. Tek başımayım bunun onayını ve kararını tek başıma vermeliyim. Herşey kolaylaşacak sanırken olmuyor,demek ki daha zamanı var. O zaman kendime acımayı bırakıp birşeyler yapmaya başlamalı. Bu da buraya not düşülsün. İnsanlardan birşey istemeyi sevmiyorum ben bu benim ya da Mehmet'in ailesi olması farketmez. Kendim gi

Kayboldum

Resim
Acıklı şeyler söylese de ifade hep umut verici,tonton Çok yanıyorum galiba , etrafımdakilerin yakınmalarımdan yakındığını sık duyar oldum. Sürekli ağlak teyzelere döndüm, oysa eğlenceliydim bir zamanlar. En sevmediğim kişilerdir ağlaklar, kendimi ne ediyim ben şimdi. Olay şu ki ağlandığım kişilerden bir yardım alamayacağımı bildiğim halde, sadece rahatlamak için şikayet ediyorum. Oysa bir zamanlar kan kusar kızılcık der, kuyruğu dik tutardım. Noldu peki? Kendime gerçekçi çözümler bulamıyorum, çünkü çözümlerim hep başkasından yardım almaya dayanıyor, hal böyle olunca kimseye yük olmayayım diye mızmız şikayet eder oldum. Peki çözüm, biraz daha kendime dönmeliyim. Sabır ile Eylül'ün okul zamanına gelmesini beklemeliyim ki boş günlerimi kendime ayırabileyim, spor beni gerçekten iyi hissediyor ve uzaklaştım bundan. Sabah yarım saat erken kalkarak spor yapmak iyi fikir olabilir. Bağırmayan anne baba kitabında ne diyordu kendine dön, dönüş yolunu bulabilirsem bunu yapmalı, ama

Bu Aralar-3.5.2018

Resim
Bu aralar çok zor, Kemal'in 6 günlük tatili, Eylül'ün 2 yaş sendromu ,  yalnızlık , özlem beni çıldırtma noktasına getirdi. Bu aralar ben yapamıyorum ne olacaksa olsun dediğim bi ara , hiçbir şeyi beceremedim başaramadım dediğim bi ara, bu kadar zorlanmak iyi değil ya akıl ya da ruh sağlığımı kaybedersem diye çok düşünüğüm bi ara, kendimi çaresiz hissettiğim bir ara , bana hiç kimse yardım edemez diye düşündüğüm bir ara, herşey gitgide daha da zorlaşacak diye düşündüğüm bir ara. Kemal sürekli babasına resimler yapıyor, üzerine baba seni özledim yazıyorum. Biliyorum bu hırçınlıklar onun özlem ve üzüntüyle başetme yöntemi. Ama beni çok zorluyor.  Eylül gerek 2 yaş sendromu gerek se abisinin eğitmenliğinde feci birşey, tutturuyor, vuruyor,ağlıyor,parkta başkasının oyuncaklarını alıp vermiyor, arkasına bakmadan kaçıyor vs. Kemal'de bir bireyselleşme çabası, başını alıp gitmeler, sen git ben gelirim vs. üstüne tuz biber... Niye sürekli sümüklü bu çoçuklar diye K

İnsan Doğası

Resim
İnsanın doğası kötü, iyi olmayı sonradan zorunluluk ya da kabullenme yoluyla öğreniyoruz. İyi olmaya zorlayan baskılar kimisi için inanç , kimi için toplumsal kabul kimisi için yasal yaptırımlar. Ama hepimiz doğuştan kötü olmaya meyilliyiz. Allah'ın insanlara verdiği en büyük imtihan bu kötülüğü yenmek sanıyorum. Kemal ve Eylül'ü gözlemleyerek bu kanım daha da kuvvetlendi. İkisi de toplumsal birey değiller henüz(tam anlamıyla en azından). Onlar için ne istedikleri önemli, kabul görmek değil. Böylece  bir başka çocuğun ağlaması, canının yanması(karşılığında ceza görmeyecekse), üzülmesi zerre umurlarında değil. Tek dertleri kendi mutlulukları. Hal böyle olunca çevremdeki bunca kötüler itaat etmeyen,cesur ve gerçek kişiler mi acaba? Yoksa ilkel benliği aşamamış gelişememiş kişiler mi? Sanırım ben ikinci pencereden bakıyorum. Bazen iyiliğin korkaklıktan ileri geldiğinin farkına varıyorum. İnsan sevdiklerinin kötü yönlerini yumuşatmaya ne kadar müsait, kendi şahsıma Kemal v