Yine Oradaydım...

Gece rüyamda yine Hakkari'deydim. Sık gördüğüm bir rüya bu, orada bir yıl daha kalmam gerekiyormuş. Bunu acı ile farkedip ne yapacağımı şaşırıyorum. Kafam atarsa basıp giderim diye kendimi kandırsam da ta içimden biliyorum ki ben dişimi sıkar o bir yılı da bitiririm. Çok yaptım daha önceleri de bu diş sıkma işini, gayet iyi kotardığımı sansam da yıllardır bitmeyen kabuslar gösteriyor ki o kadar basit değil. İnsanın kendine bu kadar acımasız olmaması gerekir bence fakat şımarık kız çocuğu olma hakkı size çocuklukta bahşedilir yalnızca, sonradan öğrenilemez.

Dün gece yine 1 yıl için oradaydım ama bu sefer olumsuz hisler yoktu içimde. Daha kabul halindeydim, orası da kasvetli ve karanlık değildi. Yanımda biri vardı, ev arkadaşım sanırım. Bir gece önce de yine bir yıl için bir yerlere yaşamaya gitmem gerektiğini görmütüm, yine hissi güzeldi. Aynı kabusun yumuşak hali kendimle barıştığımı söylüyor belki de bana. Kabul ve barış, ama sadece zaman zaman...