Denizi Yitiren Denizci

 

"Beni aşk konusunda, yani uğrunda ölmeye değecek, insanı bitirip tüketen aşk konusunda gizliden gizliye düşünmeye yönelten deniz oldu. Evet , kesinlikle deniz...Tanrı'nın günü çelik bir gemide kapalı kalan bizler için, deniz tıpkı kadın gibidir. Durgunluğu ve fırtınalarıyla, kaprisleriyle, batan güneşi yansıtan göğsünün güzelliğiyle bu benzerlik ortadadır. Daha da ötesi, denizin üzerine uzanan ve denizin üzerinde gidip gelen, yine de denizin kendini vermeyi reddettiği bir geminin içerisindesiniz. Altınızdan akıp geçen sonsuz miktardaki bu su, susuzluğunuzu gideremez. Doğa, denizciyi kadına böylesine benzeyen unsurlarla sarmalar da, denizci yine kadının sıcak, diri gövdesinden olduğu kadar uzak kalır denizden. İşte sorun bu noktada düğümleniyor."

"Denizin taşıdığı duygudan, dünyayla bağlantısı olmayan o çalkantının getirdiği sarhoşluk duygusundan vazgeçebilecek misin? Peki ya şarkılar için akıttığın o tatlı gözyaşları? Seni dünyadan koparan, tek başına bırakan, seni erkekliğin doruğuna sürükleyen yaşantıdan vazgeçecek misin?"

"Her şey "uzaklarda" idi. Doğru olan da yanlış olan da "uzaklarda". Söyle, şimdi uzaklardan vaz mı geçeceksin? Her an okyanusun kara dalgalarıyla, bulutların kenarından süzülen ışıkla bağlantılı olduğu için yüreği sıkışır sıkışır sonra genişlemeye başlardı, sonunda en yüce duyguları en kötülerinden ayırt edemez olur ve bütün olanlardan denizi sorumlu tuttuğu için de pek umursamazdı - bu ışıklı özgürlükten vaz mı geçeceksin?"