Yine şaşırtmadı hayat, çok hevesle tenise başlayacağımı duyurdum dört bir yana veeee Eylül ateşlendi, tenis yalan oldu. Ben yine balkona karşı kahvemi içip gelen gideni gözlüyorum. İçeride ona masal okumamı bekleyen hasta yavru, önümde kırılan umutlar, tartıda gram azalmayan bir bedenle baş başayım. Bu da benim pembiş hayatımın tatlış sorunları işte, n'apalım.
Hafta sonu Foça'ya gideceğim, bakalım o plan patlayacak mı?
Manzaramdaki farklılık evimin önüne yapılan kafeler kompleksi, fotoğrafta çıkmayan gürültüler ise oldukça arttı. Arkamda metro önümde cafeler. Buranın 3 yıldaki değişime inanamıyorum. Halbuki buranın sessiz sakin oluşuna vurulmuştum ben. Umutlarımız yarınlarda....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder