İyi ki Doğdum...

Bugün doğum günüm. İyi ki varım, bu hayattayım, sahip olduğum her şeye binlerce şükür. Bu doğum günüm 2 pasta ve bir demet gül ile çok güzeldi. Doğum günlerimi pek önemsemezdim hani varlığım dünyaya armağanmış gibi abartmak komik gelir. Önemsemeliymişim çünkü pasta ve çiçekler yoğun günler yaşadığım bu aralar iyi geldi. Kendime not : sevdiklerinin doğum günlerini es geçme...Mehmet'cim iyi ki varsın, romantik biri olduğun için şanslıyım , unuttuklarımı çoğu zaman sen hatırlatıyorsun bana.
Pazartesi günü birisi ile anlaştım, evde çocuklar konusunda bana yardımcı olacaktı. Büyük umutlarla eşyalarımı toparlayıp evime döndüm. İlk günümüz gayet iyi geçti , fakat oturduğumuz yerler çok uzak ve bu işin yürümeyeceği anlaşıldı. Anne yuvasına dönüş.
Evde yalnızken Kemal'in bana düşgünlüğü artıyor, yalnız kalmak istemiyor. Babasını özlediğinin daha çok farkında ve kalabalık bunu ona unutturuyor sanırım. Kemal büyüdükçe Mehmet'in yokluğunun farklı yönleriyle tanışıyorum. Bu bir seçim mi? Evet , seçeneğimiz vardı ve bunu seçtik. Bu hayatın bizim için daha iyi ve uygun olduğunu düşünüyoruz. Kemal ve Eylül 'de bunların sonuçlarını yaşıyor kuşkusuz. Zaten hayat seçimlerimiz , diğerini seçseydim nasıl olurdu bilemiyorum, seçeneklerim olduğu için binlerce şükür, kendi kararlarımı alabildiğim için de... Bunun kimileri için lüks olduğunu biliyorum. Bunun için cesur olmak gerektiğini de...Cesaret , mücadele ve ödül . Hayatımın özeti.
Sadece cesareti olmadığı için memnun olmadıklarını yaşayan, bunun için başkalarını suçlayan sonra da daha çok mutsuz olan bir sürü kişi var etrafımda. Korkma mücadele et demek geliyor içimden ama mücadelenin de bir mizaç olduğunu biliyorum. Kimi güvende hissetmek ister kimi özgür...
Dün oyuncaklarını toplarken;
Ben : Kemal oyuncakları toplamaya hiç niyetin yok sanırım.
Kemal : Evet annecim benim niyetim bitmiş o yüzden toplayamıyorum , toplanmıyor oyuncaklar.