Tevekkül

Tevekkül'ü; yaradanın/üst gücün/hayatın (adına her ne diyorsak) gücüne teslim olarak huzur bulma olarak açıklayabilirim sanırım. Yaptığımız, yapacağımız, olacak ya da olan herşeyde O'nun rızasının farkında olmak kadar insana iyi gelen bir hal olamaz.

Geçmişte memnun olduğum ne kadar karar var ise hep tevekkül ettiklerim,Rabbim sen bilirsin doğrusunu beni o yola yönlendir diye akışa bıraktıklarım. Pişman olduklarım ise üzerine uzun uzun hesap yapıp ölçüp biçtiklerim. Ne kadar hayata kapılırsak o kadar özümüzden kopup mutsuz oluyoruz aslında. Her şeyin kontrolümüzde olduğu sanısına kapılarak ilk darbede alt üst oluyoruz.

" Gör bak Mevla ne eyler , Ne eylerse güzel eyler. "

Ne güzel söylemiş şair. Bunun üzerine söylenebilecek tek bir söz yok aslında.

Bazen kaygının beni ele geçirmesine engel olamadığım zamanlarda, günlerce süren düşünme ve gel gitlerin sonunda,tevekkülün limanına geri döndüğümde fırtınalar bitiyor nefes alıyorum.

Etrafımda bir türlü fırtınadan kurtulamayanları görünce onlara bu durumu anlatmayı istiyorum . Ama bu sadece bir tavsiye şeklinde olduğu zaman pek de etkili değil. Bunu özümsemek, içselleştirmek gerekiyor. Peki bunun için??? Okumak sadece okumak bence .

Bana bu konuda ufuk açan kitaplardan bahsetmek istedim biraz.

Okuması kolay olanlar :Sufi'nin Yolu(İdris Şah), İşaret (Deniz Erten),Dokuz Yüz Katlı İnsan(Musta Merter)

Biraz Daha Derinleşmek İçin :Mesnevi (Mevlana) ,Mantı Al-Tayr (Feridüddin Attar)