Bir Dönemin Kapanışı

Abiyi okuldan alma

28.11 tarihinde ani bir kararla Eylül'ü emzirmeyi bıraktım. Aslında 20.ayda bırakmayı düşünüyordum, 2 ay erken bıraktığımız için içime sindirmem zor oldu ama baskılara(Mehmet) boyun eğdim diyelim.

Olay şöyle gelişti; gece Eylül ün bilmem kaçıncı meme diye ağlaması ve ağzında meme olmasına rağmen durumdan memnun kalmamasına daha fazla sabredemeyen ben, gecenin ilerleyen saatlerinde olayı babaya devrettim. Tabi ki babasının yanında uyudu fakat sabaha karşı tekrar uyandı fakat baba uyanamadı olayı yine ben devraldım. Yamuk yatmaktan her yerim ağrıyordu(yine). Mehmet te bu böyle gitmez artık bırakmalısın diye beni ikna etti.

Aşırı düşkün nasıl olacak diye çeşitli yöntemler düşündüm, fakat en iyisinin her meme dediğinde meme bitti demek ve bu konudan o açmadıkça yanında konuşmamak olduğuna karar verdik.

İlk gün öğle ve akşam babası uyuttu. Uzun bir ağlama seansı sonunda uyudu. Gece kalktığında ise tekrar aynı olay tekrarlandı. Bu sefer olay memeden "annem nerde?"ye kaydı ve 2.gün ben aldım uyutma işini tekrar. Uyumadan biberonla süt içmeye başladık.İlk 2 gece uyandığında da isterse biberon verdim fakat sonra kestim. 1 hafta geride kalırken olay sandığımdan kolay oldu, artık tamamen unuttu. Uyumadan önce biberonu görüp süt diyor kucağımda sütünü bitirip kaplumbağa gibi üstümde uyuyor.

Bu da ileride beni bıktıracak bir yöntem biliyorum, belki de direkt yalnız uyumaya(yanında bekleyerek tabi) geçmeliydik belki ama kafasını koynuma sokarken çok tatlı ve ağlamadığı tek yöntem bu. Dün gece uzun bir aradan sonra ilk kez tüm gece uyudu, 5 saat uyumama rağmen çok güzel dinlendim.

Hayatımın son 4,5 senesi hamile ve emizirerek geçti,kesintisiz!!!. Yediğine içtiğine dikkat et(son zamanları savsakladım kabul),hormonlar bi değişik, ilaç kullanmama(ağrı kesici konusunda pozitif etkisi oldu),bölük pörçük uykular,bedenin sadece sana ait değil hissi...Artık bitmeliydi çünkü eski motivasyonumu da disiplinimi de kaybettim.Bu dönemin sonuna gelmek zor dönemin sonuna geliyorum,tünelin ucundaki ışığı hafiften görür gibiyim  gibi, iyi hissettirdi diyebilirim.(vicdan muhasebelerini saymazsak). Anne olunca rahat hissettiğin de beraberinde bir suçluluk eşlik etmesi normal mi acaba?Bu sadece bana oluyor olamaz...

Bu aralar Kemal bizimle uyumak istiyor. Sessizce gelip yanıma kıvrılıyor, ne zaman geldiğini hatırlamıyorum bile. Eylül'ün yalnız kalmasını ya da onun da yanımıza alışmasını istemediğim için buna bir çözüm bulmalı diorum.

Yatağında uyuturken anne yanınıza geleceğim diyor, hayır yatağında uyu sen yanımda yatınca ben rahat uyuyamıyorum dedim. Anne sizin yatağınız çok yuşamak benim ki de öyle olsaydı keşke dedi. Kemalin yatağını büyüteceğiz bakalım sorun çözülecek mi?