2019 Bitti...

2019 ajandasına başlarken "sadece mutlu anlar" demiştim ajandanın ilk sayfasına. Amacım olumlu bakış açısı geliştirmekti.Şimdi yıla şöyle bir göz atınca sanırım biraz işe yarıyor. Yaşadığım mutsuzlukların izi içimde, öldürmeyen şey güçlendiriyor ama bu sadece güzelliklerden bahsetme işi sanırım beni daha az mızmız yaptı. Çevremde tek kusuru dili olan o kadar çok insan var ki öyle olmak istemiyorum ben. Çünkü esas ben öyle, çok seviyor konuşmayı , şikayeti, ilgi çekmeyi. Halbuki karşıdan hiç tahammül edemediğim bir şey bu. Bende iyiliklerden bahsetmeye eğitmek istiyoum dilimi, polyannacılık oynamak için değil gereksiz konuşmamak, daha çok susmak için. Öyle ya her durumda söylenecek iyi bir şeyler bulunmuyor, böyleyken susmak çok iyi geliyor. Oysa şikayet ve dedikodu başladı mı roman yazar insan, kaynak o denli bol. Ama şikayet ettikçe duyduğun şey de bu oluyor. Eleştiri, tenkitte de keza böyle... Sanki yankı yapıyor çevrende duvarlar olmasa da.Yanımda her an çalışır vaziyette iki kayıt cihazıyla geziyorum. En başta onlar için öğrenmek ve öğretmek istiyorum sükunetin gücünü...

2019 sağlıkla ilgili acı tecrübelerin yılı oldu, Rabbim beterinden saklasın...

40 yaklaşırken biraz dinginleşiyorum galiba. Kabul konusunda biraz daha yol katettim.

İsteklerimden biraz çabuk vazgeçiyorum ben, kabul ve tutku arasındaki dengeyi tutturmam lazım. Gerçekten istiyorsa daha çok mücadele etmeli, tutku duymalı insan...

Kısa,öz ve etkili konuşma konusunda dikkat etmeli, egzersiz yapmalı belki de. Bu konu mühim Çok konuşmak doğruyu ararken işe yaramaz. Kandırmak ve yalanlar, sözcüklerin işidir.(bir yerde okudum bunu sevdim)

Yılın son güzelliği teyze olmamdı. Kendi doğumumda bu kadar stres yaşamamıştım. Çok şükür pandamızı sağlıkla aldık kucağımıza...

2019 böyle bir yıldı işte, nice yıllar olsun ömrümüzde , her yıl büyüyelim güzelleşelim böyle. Sonra vakti gelsin kaçınılmaz olanın, ağır ağır tam da istendiği vakit...