Kendine İyi Bakmak

    Kendine iyi gelen şeyleri bilip yine de yapmamak, yapamamak. Ya da iyi hissetme halinin kısa sürmesi midir depresyon acaba. Bloğu açsam döksem içimi rahatlayacağım, ama  böyle zamanlarda instagram yada alışveriş sitelerinde saatler harcıyorum mesela. Ya da çocukları anneme bırakıp 1 saat denize karşı yürüsem çok iyi gelecek ama yapmıyorum. Depresyonda olup farkında olmamak yaygın görülen bir durummuş. İnsanları yargıladığım gibi kendime karşı da aynı oranda acımasızım. Anti-depresan ya da her şeyi akışına bırakmak benim harcım değil maalesef. Elimde sarı kantaron çayı ve 3 günlük okul var sadece.
    Belki de astroloji ,retro vs. ile ilgilenmeli. O zaman yaşadığım zirve ve dipleri bir sebebe bağlar rahatlarım.
    Yine b... mevzuları arasında boğuluyorum. Eylül ise 3 yıllık kolay çocukluk devresini bitirdi, benden intikam alıyor sanki. Bu zamana kadar hakkım olan anneliğin yarısını kullandım şimdi 2 katı hakkımdır...
    Annelik gezegeninden çıkmak istiyorum artık, tüm ruh halimin çocuklarca tayin edilmesi hiç sağlıklı değil biliyorum. Bu gidişin sonu yaptıkları değil yapmadıkları üzerinden her haltı eleştirilen, herkesçe eleştirilmekte sınır tanınmayan, kişisel alanı kimse tarafından tanınmayan anne tipi. Aman anne , of anne , niye yapmadın anne, sen zaten hep böylesin anne...
    Şu an karamsarlık tüm bakış açımı ele geçirdi, geçecek biliyorum ama geçerken zor. Bunları anlatsam hemen savunmaya geçer benimki de zor, ne kadar kötü durumda olanlar var şükret vs diye halbuki tek ihtiyacım olan sadece evet çok zor biliyorum ama iyi idare ediyorsun korkma demesi . Zaten sorunum da bu; onayı dışarıdan beklemem. Belki çare terapi(ama terapist değil de kendi içinde yolculuk gibi bir şey) Her şeyi dengelemeye çalışmak o kadar yorucu ki bazen...
    Yazmak iyi geldi...