Çocukluk Arkadaşlarıyla Buluşmalar Neden Güzeldir...

Hayat rutindir çoğumuz için, uzun süredir buluşulmamışsa herkesin hayatından özetler geçilir önce. Bakarsın imrenilecek bir şeyler var mı yoksa herkesinki benimki gibi sıradan mı?Ya da senin baya iyi gidiyordur , onlarınkine bakıp biraz daha tatmin olmuş, hayatından biraz daha memnun başarı hissiyle dolarsın. Üst üste konuşmalar çoktur, herkesin istediği anlatmaktır dinlemek değil. Daha çok sıranın sana gelmesini beklerken dinliyormuş ilgileniyormuş gibi yapmalar filan. Anlatırken de gerçekler ve anlatılanlar tabi ki farklıdır. Aslında bırakmak istediğin izlenim ya da karşından almak istediğin reaksiyona göre bir şeyler seçersin işte. Bir de o buluşmaya katılamamış biri varsa ağız sulandıran ve herkesi ilgilendiren bir konu vardır ortada:Toplantıya katılmayanın hayatı ve yanlışları. 

Bu buluşmalarda birinin yaşadıkları tahammülünü aşmışsa ve rol yapacak gücü yoksa gerçek anlar yaşanır. Yoksa savaşmaya , imaj oluşturmaya devam. Bu imajı kim oluşturur? Sen mi seçersin rolünü , arkadaş grubun mu vermiştir? Kim biler, bunlar birbirinden kesin çizgilerle ayrılamaz. Ama yalnızca giydirilen ve kabul edilmemiş bir rol olamaz bu, böyle biri o toplantıya asla katılmaz. Mutlaka senin de sevmiş olman gerekir rolünü. Genelde aynı anılar sık sık (özellikle anlatanı ilgilendiren bir anıdır bu) diğerleri o an o kadar gülmemiş , eğlenmemiş ya da etkilenmemiştir aslında . Ama yine de anlatıldığında herkes aynı şekilde eğlenmiş gibi yapar. Bu yazılmamış söylenmemiş ama kati bir kuraldır.

Fotoğraf çekimi ve paylaşımı önemli mesaidir. Fotoda herkese çok eğleniyoruz, evlendik ama ölmedik, kız kıza takılıyoruz  içerikleri vurgulanır, Halbuki buluşmanın bir bölümü hiçte eğlenceli olmayan bir şekilde bu işe ayrılmıştır.  

Yine de güzeldir işte buluşmalar, eğer en başarmış sensen kötücül bir iyi hissetme hali ile ayrılırsın oradan ve mutlaka başkalarıyla bu buluşmanın da dedikodusu yapılır. Seviyorum yalan dünyamı, formalite small talkları ve rolleri. Yalanlar kaplarken yüzeyi gerçek kabarcıkları yeter hayatı çekilir kılmaya. Hem gerçek dediğin nedir ki?

Not : Charles Bukowski okuyorum bu ara, yazdıklarımda etkisi yoğun ...