Sabah Sayfaları - Miyazaki Sabahları

 Kuvvetli lodos var yine, fırtına sesleriyle ve balkon çiceklerim için hissettiğim endişe ile uyandım sabah. 6 daha olmamıştı. Erken yatmıştım, canımı sıkmadı saat. Lodosun sesi, bulutlara verdiği harikulade şekil Miyazaki animasyonlarında gibi hissettirdi bana. Eylül hasta, bugün evdeyiz, izlerim bir tane. Güneşli havayı mı lacivert gökyüzünü mü daha çok seviyorum bazen karar veremiyorum. Mesela bugün hiç güneş çıkmasa, gökyüzü lacivert olsa, berrak çişil çişil bir yağmur yağsa ben de kahve içip Miyazaki izlesem daha güzeli olamazmış gibi geliyor.

Okuduğum kitap beni aile travmaları üzerine çok düşündürüyor bu ara, iyi gelmiyor zor zamanlar ama düşünsem iyi olacak biliyorum. Aileniz yanında nasıl hissediyorsunuz diyor orada, hislerimi düşündüm. Benim ki huzurlu , kabul edilmiş ve mutlu değil. Kabul edilmemiş hissettiren babam, huzursuz hissettiren ise annem olur genelde. Ailemin anından ayrılırken kırgın,kızgın ve suçlu hissederim çoğunlukla, biraz da ferahlamış. Kendime şaşırırım çoğu zaman, niye bu kadar öfkendim ben şimdi? Aradığını bulmamak, ihtiyaçlarının karşılanmaması kök sebep. Her ne kadar kendinde başlayıp kendinde bitiyorsa da her şey, hepimiz ebeveynlerimize muhtacız. Zamanında karşılanmamış o ihtiyaçlar kişinin hayatı boyunca içinde dolduramadığı o boşluğu yaratıyor. 

Yazmak içe biraz merhem oldu, pembe güneşimiz de doğdu ise gün başlasın.