Kenarda - Arzu Bir Buyruk Gibiydi

 

      (Galapagos adaları gelecekteki Aslı'ya verilmiş bir görev daha)

Onlar eyliyordu, kendi isteklerinin arzularının sonucu eyliyorlarmış gibi yaşıyorlardı. Onun ise tüm yaptıklarında zorlama bir yan, bir hoşnutsuzluk , bir eksiklik (yani kendisi vardı) . Yaşayan onlardı, O ise yaşamıyordu. Onların bir yaşamı vardı , onunsa henüz bir yaşamı yoktu. Yaşamaya daha başlamamıştı bile. Yaşamı ilerideydi , belirsiz bir uzaklığın öte tarafında yaratılmak için onu bekliyordu. O zaman bu özlenen yaşam bir düş gibiydi. Oysa bu düş tam olarak tüm yaşamını önceden anlatıyordu. Dahası yalnızca kendi yaşamını değil çevresinde oluşan, sürüp giden yaşamı da. İleride bir yaşam yoktu. Varsa bile burada değil, uzakta, ötede, ulaşılmaz (kim bilir nerede?). Böyle bir yaşam beklentisi tüm yaşamların içini oyup duruyor, kemiriyordu. Yaşam burada, şimdi olup bitiyordu ama ne onun ne de bir başkasının başından geçiyordu.

Neden gitmek istediğini de bilmiyordu ama gitmek , çekip gitmek istiyordu. Bu bir arzu olduğu kadar bir buyruk gibiydi de, sanki bir şey ona buyuruyordu, içinden bir arzu olarak yükseldiği gibi dışından da ona bir buyruk olarak geliyordu.

-Ayhan Geçgin/ Kenarda -