Nirvana Uzakta mı?

    (Gidemediğim bir çok yerden biri Şeyseller)

 Gece sohbetinde şöyle bir konu döndü aramızda. Nedir kendinle kavgan?Öylece kabul etsen olmaz mı? 

Bunun üzerine çok düşündüm, yazarak anlatmaya çalışsam çok uzar iş. Kısa ve öz yanıtı ise şu ki: kendi üzerine hayat üzerine düşünmeyen kişiler belki daha mutlu ama basma kalıp hayatları çok yavan. Benimde akışa bıraktığımda hayatım yavanlaşıyor. Düşünüyorum,duruluyorum fakat berraklaşıyorum. Dolu dizgin daha eğlenceli ama başladı mı geri dönüş yok.

Olsun, ben de kendi üretemediğim mizahı dışarıdan vitamin niyetine alıyorum. Mesela o sırada okuyorum,Atilla Atasoy,Ferhan Şensoy,Aziz Nesin ve daha bir sürü çizgi-roman okuyorum. Mutluyum böyle, coşkum dışarıdan belli olmasa içim mutlu endişelenme sevgilim...

Orhan Pamuk daha güzel anlatmış ;

"Kitaplar beni hayata hazırlayan ve çoğu zaman bende hayatın yerini tutan bir şey oldukları için içine düştüğüm bu berbat durumdan kurtulmak için onları okumam gerektiğini kendime hep söylüyordum, ama bir kitabın sayfasını açıp orada, bütün dünyayı olağan kabul eden,dünyayı değiştirmek istese de onu benimseyen bir yazar sesini duyunca yapayalnız hissediyordum kendimi." 

"İnsan şarabı,aşkı,kadınları ya da zaferi ancak sarhoş,aşık,koca ya da asker olmadığı zaman tasvir edebilir. Hayatın içine çok fazla karışırsa insan, hayatı çok da açık bir şekilde göremez. Ya çok acısını çekeriz hayatın ya da çok fazla keyfini süreriz."

"Cebinizde,çantanızda bir kitap taşımak özellikle mutsuzluk zamanlarında cebinizde sizi mutlu edecek bir öteki dünya taşımak demektir" Manzaradan Parçalar"