3 Kişilik Mutluluk

      Kol sevmeyi hala çok seviyor Kemal, bu gece yatmadan kızdırdı yine beni (benim suçum halbuki o hep aynı ben bir kızıyor bir kızmıyorum) masal okumuyorum dedim, baktım ki yatağının köşesine büzülmüş ağlayarak uyuyacak. Çocuk olmak ne zor bazen kendi çocukluğum gibi. Kendini çaresiz, küçücük hissetmek. İşte böyle bir anda yanına uzandım, arkasından sarıldım öptüm kokladım. Teni güzel kokar, hem de çok güzel ve her zaman (babasından almış bu yoğun kokuyu) . Kolumu sevdi, nasıl bir şey kolumu sevmek dedim, huzur ve mutluluk kısacası bütün güzel duygular dedi. Biz 3'ümüz yalnızken hissederiz sadece böyle, birbirimize daha bir sarılırız sanki. Mehmet ve çocuklar paylaşamaz çünkü bazen beni. Herkesin bana ihtiyacı olduğu zamanlar özellikle, o zaman biraz sert ve kuralcı olur baba. Onların iyiliği için mi beni kıskandığı için mi karışık sanki biraz. İşte o yüzden Mehmet yokken evde hüzünle karışık, birbirimize daha bir sokulmuş, sakin bir mutluluk hissederim bazen. En çok ta eskiden o gidince nasıl yalnızlıktan canımın yandığını düşünüp daha bir mutlu oluyorum bu hallerimize