Bugünlerde...
Kemal bugünlerde uslu çocuk düğmesi diye birşey buldu. Fazlı şımardıktan sonra ben yine de onun istediği birşeyi yapıyorsam anne birazdan uslu çocuğun gelecek, ya da uslu çocuk düğmesine bastım anne gibi şeyler söylüyor.
O şımardığında ben sinirlenirsem ise işler asla iyiye gitmiyor, gidere gider durumu.
Evet sakin kalmalıyım ama bu konuda çok az başarıya ulaşıyorum.
Kendime Bağırmayan Anne diye bir kitap aldım, bakalım ne diyor.
Toplum içinde çocuğa bağırmak doğru mu yanlış mı bilemiyorum. Onu rencide etmemek lazım bu yüzden yanlış. Ama sakin tepki gösterebilen birisi değilim ki bence çoğu kişi değil. Evde çocuğu deli gibi azarlayıp dışarıda sakin ses tonuyla yapma çocuğum diyenleri de çok görüyorum. Bu sahtecilik geliyor bana. Çocukluğumda ebeveynlerimin toplum içinde farklı davrandıklarını hissediyordum ve bu bende onlara karşı kötü bir his yaratıyordu. Çocuklarımla samimi olmaktan yanayım. Her zaman nasılsam öyleyim. Kemalin dışarıdaki kontrolsüz davranışları beni etrafa rezil ettiği için değil sözlerini tutmadığı için can sıkıcı. Bu yüzden kızmamış gibi yapamam üzgünüm beni ayıplayabilirler.
Ayrıca dışarıdayken tüm kuralları kaldırıp çocuğu hoş tutmayı da doğru bulmuyorum. Yani aman istediğini yapayım da şımarmasın. Kemal bunu koparmaya çalışıyor benden farkındayım. Taviz yok. Evden çıkmadan anlaşma yapmak hep işe yarıyor. Bunu pas geçtiysem vay halime.
Bende inatlaşıyorum bazen Kendime Not: Çocukla inatlaşma. İşler inatlaşma noktasına gelmeden dikkatli olmalı.
Eylül Mehmetle her öpüşmemiz de yanımızda bitiyor. Dudaklarını uzatıp olaya dahil oluyor. Ne kadar tatlı oluyor insanın evladı. Geceleri memeee diye çok bağırıyor geçenlerde tahammülüm bitti Mehmet'e n'parsan yap ben yatıyorum dedim. Pişpişlemiş babası bi kaç gece daha iyi uyudu sanki. Sonra yine aynı. Onu bu hale getiren benim her istediğinde meme vermem biliyorum ama emzirme bitene kadar devam başka türlüsüne güçüm yok şu an.
Eylül'ün babaannesi ile durumu daha iyi şuan. İçim rahat. Haftada 3 gün çalışabilme lüksüne sahip olduğum için çok şükür Allah'ım.
Kemal 'e yeni kitaplar aldım. Özlemişsiz yeni kitapları. Ben okuduktan sonra kitabı açıp kendi kendine okumasına bayılıyorum kameraya çekebilirimsem süper olur.
2.çocukta herşeyi zamana bırakmayı çok iyi öğreniyor insan. Ve zamanın çok hızlı geçtiğini daha sık hatırlıyor.
Geçenlerde "birisi" ile sohbet ederken aşık olduğunda nasıl hissettiğini, sevdiği kişiye karşı hislerini anlatırken bana hiç böyle hissettin mi dedi. Kemal ve Eylül doğduğunda, ilk kucağıma aldığımda , sonraki ilk günler tam olarak böyle hissetmiştim. Sanırım hissettiğim en güçlü duygu onlara karşı...Mehmet'e kesinlikle aşığım ama kara sevda ile saplantı arası bir şeyler sanırım diğeri, ya da loğusalık...
Yorumlar
Yorum Gönder