Durumu Kabullenme - 28.03.19

Bugün Mehmet'i bir kez daha yolcu ettim. Bu kaçıncı sayamıyorum. Öncekilerden daha kolay değil ama bir farkı var. Artık onun gidişine yükselen isyan duyum yok, onun yerine daha sakin, hüzünlü bir kabullenme var. Önceleri niye herkes için sıradan olan benim için lüks sanki, beni bu noktaya ne getirdi, niye çıkamıyorum bu döngüden.... gibi sorular kafamda döner dururdu. Bu da öfke , isyan karışımı bir hisle doldururdu beni. Şimdi olacakları kabullenmiş, herkesin sıradanlığından farklı olmanın hafif böbürlenmesi içinde hüznümü kabul ediyorum. Bu benim yolum...

Şuan onunla doluyum, sözlerim daha sonra çok romantik görünecek gözüme biliyorum, ama şu an başka türlüsü mümkün mü? Fırtınalı ve tutkuluydu bu dönem. Bu ne onun ne benim, bizim gerçeğimiz. İlişkimizin bu zamana kadar olan kısmı hep böyleydi, artık sonrasının da böyle olacağını kabul ediyor, kendimize has coğrafyamızı seviyorum. İnsan bir kişiyle uzun yıllar birlikteyse ilişkisini böyle canlı tutuyordur belki de kim bilir. Aynı kişide hep başka yönler, başka aşklar yaşayarak...Bu küçük fırtınalar büyükleri olsa nasıl sarsılacağımı öğretti bana, kaybetme duygusunu ,boşluk hissini. Onu ne çok sevdiğimi. O'nda vazgeçemeyeceklerimi ,bana karşı zaafı , beni hesapsız ve kalıpsız sevmesi...

Bu sefer ki tatil(evet her burada olduğu dönem hayatımın tatil dönemi) tatsız başlayıp mükemmel bitti. Kırılmış bir ayak beklenmedik kavuşma, biraz sıkıntı dalgalanmalar derken ailece gittiğimiz Sapanca ve baş başa gittiğimiz Kapadokya tatilleriyle muhteşem bir final oldu. Hafta sonu kaçamaklarımız, aramız nasıl olursa olsun aksatmadığımız ritüellere dönüştü bu tatil.

Yine geçsin zaman, biraz aheste beklerken ben yine aksın hayat. Kış ve yaz birbirini kovaladığı sürece her şey yolunda, yeter ki hepsi zamanında olsun...