Yeni ve Yine Okumalar

 Okumak, en çok hissettiğim ama adlandıramadığım duygularımı ifade yönünden besliyor beni. İnsanı en çok ta kendimi anlamak için bir de. Hep yeni kitaplar ekliyorum okuma listeme. Aslında çok sevip yeniden okumak istediklerin de bir o kadar fazla. Günde boş telefon vakit öldürmelerimi de okumaya ayırsam listem daha kolay eksilir aslında ama bazen boş olduğunu bilsem de iyi gelmeyeceğini bilsem de başka türlüsü elimden gelmiyor. 

Yeniden aynı kitabı okumak istediğim yazarların başında Milan Kundera var mesela. Varolmanın dayanılmaz hafifliği mesela. Oradan bir kaç alıntı

    "Bizi seyreden birinin olması, bizi seyredenleri bir türlü aklımızdan çıkartamamak yalanlar içinde yaşamak demektir"

    "Bedensel sevgi şiddetsiz düşünülemez"

    "Sevgi insanın gücünden vazgeçmesi demektir"

Özellikle bu kitabı okumuş birileriyle bu kitap üzerine konuşmayı çok isterdim. Belki ileride böyle bir kulübe katılırım, ne güzel olur.

Bunlarda tehlikeli ilişkilerden

    "Her şeyden bıkılır meleğim, doğanın kanunudur bu"

    "Yıkımın son derecesi var ki orada dostluk ızdırabı arttırır. Yaralar öldürücü olunca her ilaç merhametsizlik sayılır"

    "Kibir mutluluğun düşmanıdır"

    "Daha büyük kötülüklere katlanmak gerekirken bazı kötüler anında öldürülmeli"

Geçtiğimiz yıl tam da bu gün( ne çabuk ve boş geçmiş koca bir yıl) defterime şöyle not almışım 

"En çok seninle olan hikayenin baş rolü olmayı seviyorum galiba, çok romantik geliyor bana bu durum" Şimdi bu satırı okuyunca o anki hislerimi ve bu hissi hatırladım. Tanıdık bu his, sıradan olmamak farklı bir şeyler yaşamak hep cazip geliyor bana. O yüzden sanırım ne kadar zor gelse de yalnızlık ve özlem, ağız dolusu gitme diyemedim Mehmet'e. Hangisi daha zor bilemedim. Uzaklık mı monotonluk mu? Hala da bilmiyorum. Bizim ki mi başarı onların ki mi?

Mehmet'in gelmesine 5 gün kaldı. Bu sefer yeni kararların, düzen değiştirmenin arifesindeyiz sanırım. Ve ben alışılmışın miskinliği içinde hiç bir şeye gücüm yok gibi. Bekleyelim görelim...