Hakkari

Rüyamda yine Hakkari'ye gitmem gerekiyordu. Bu sefer yanımda M. vardı. Hayatımın 3 yılını geçirdim Hakkari'de. Oradayken sıkıldığımı hatırlıyorum ama dönüp baktığımda yine de o kadar da kötü değil gibi geliyor. Bir şekilde hayatta kalmanın yolunu bulmuştum yine. Arkadaşlar, koşu spor biraz yolculuk. O zaman ki ben bu kadarını yapabildi. 

Şimdi ne zaman kendimi çaresiz , kıstırılmış hissetsem rüyamda oraya gidiyorum, gitmeye mecburum bir sürü bilinmezle yola çıkıyorum. Hep otobüsle , ama vardım mı hatırlamıyorum. Dün gece varamadım yine, yolculuğun sıkıntısıydı sadece hissettiğim. 

Dün akşam kötüydü. Kızgındım bağırmak rahatlamak istiyorum, bu sabah kırgınım sadece ağlamak istiyorum, hiç konuşmak gelmiyor içimden. Hayat konuşmasız mümkün değil, konuşmak zulüm şu an bana. Kabuğuma en çekilmek istediğim anda saldırgan bir dünya var. Çocuklar okula gitmiycez ağlamalarıyla kalktı, ben onlara içimi yansıtmamak için en sevecen halimle davrandım. Eylül sevecen halime aynıyla karşılık veriyor. Kemal tam zıttıyla, aynı onun gibi...Ben ne kadar yumuşarsam o , o kadar yükseliyor. 

Eğer benim dışımdaki tamamen keyfi bana yaşatılan bu sıkıntının sinirini çocuklardan çıkartırsam, sonra silemediğim bir çentik atılıyor içime. Her öfkemde aklıma gelen. Sadece sen istedin diye en kıymetlilerin yara aldı, halbuki istediğinde tam zıttı olabildiğini gördüm. Demek ki istemiyor, kendini tutma gereği, kibar olma gereği görmüyor. 

Sevgi ve tutku çok başka şeyler. Buna eminim , bana karşı tutkusunu aşk sanıyor sadece.  Birini sevmek her haliyle sevmektir. Onun karakterine tahammül edemeyip ondan yine de vazgeçememek bir tür bağımlılık ama sevgi değil. Ben seviyorum , sayfalar doldurabilirim kişiliğinde davranışlarında bakışında sevdiğim şeyleri. Sevmediklerimi kabul ediyorum içimde hiç öfke yaratmıyor bunlar huzurlu dingin düşününce. Kabul ediyor içim kendimde de sevmediğim şeyler gibi. Öyle olsun istemezdim ama böyle ne yapalım gibi bir kabul. 

Kabul edilmek, inanılmak, güvenilmek istiyorum. Ve bu benimle ilgili değil, buna eminim. Ben benim, hiç aksi davranmadım. Kişi bunu kendi içinde halletmeli.Yoksa çentikler arttıkça hayat ya birbirine  alıştığı için yan yana duran iki kişi yapar seni ,sevgiden yoksun, ya da merhametini bile kaybedecek kadar çok nefret eden iki kişi. 

 Huzurlu halimi hissizlik , aksi halimi harekete geçmiş saymak algoritmanın yanlış kurulduğunun kanıtı. Huzur ve tamlık hissini yakalayabilmek için nerelerden geçtim ve geçiyorum. En iyi hissettiğim halimi (onun sayesinde) onun dışında bir şey, ona yeterince değer vermemem olarak algılıyor. Rüyalarımdaki bulanık jöle kıyamlı deniz gibi içim. Ne içine batabiliyorsun, ne kulaç atabiliyorsun.