Sabah Sayfaları 5 - Vay be ne günler ama

 Sabah Eylül'ü uyur halde bıraktım , gece yine ateşliydi. Sandığımdan uzun sürmesi moralimi bozdu , bende cici giyinip makyaj yaptım. Biraz faydası olmadı değil.

Babam gelecekti , ben çıkarken henüz gelmemişti. Telefonu da kapalıydı. Ekstra gergin olmam gerekirken bir rahatlık ,boş vermişlik geldi üstüme. Kaygının son aşamasını geçince böyle olurum hep. Eşiği aştım kafayı kırdım demek ki.

Dün dr'ye götürdüm, beta negatifmiş antibiyotiği değişti. Deneme tahtası 3 gün daha , geçmezse başka bir şey daha denenecek. Sağlık sistemi gerçekten boktan tr'de. 

Dün bitmeyen mide ağrılarım için şehir hastanesine gittim, izdaham vs gibi bir sürü boktanlığı saymazsak dr bana temas etmeden bir ilaç yazdı, 1 ay kullan işe yaramazsa bakarız dedi. Bir de ultroson baktır sonucu bulduğun dr ye göster, ben 1 ay yokum zira dedi. Ultrason 10 Marta sıra verdi. Yani ciddi bir durumunuz varsa selanız okunmuş olur herhalde, ama durum bu. Özele gideceğiz, o da benimle ilgileniyor görünerek muhtemelen hastaneyi memnun edecek bir sürü işlem yaptırıp bir kaç binimi aldıktan sonra en iyi ihtimalle bir şeyiniz yok diyecek. Şimdi bu sistemin neresi düzgün.

Dün M.ye çok kızgındım, hala da kızgınım sanırım. Beni yalnız bıraktığı , akşam eve döneceği bir işi seçmediği için. Bu kadar güçlü olmak istemiyorum, ki gerçekte de değilim. Hayatı zor yaşamak ta istemiyorum. Midemde ciddi bişi varsa daha çok kızacağım. Hastalanmak , aksilikler  vs. hepsi çaresiz hissettiriyor. Çaresizliğin bende ki karşılığı önce kızgınlık sonra razı oluş.

Bugünün güzelliği sabah ki pembe gökyüzüydü. Öyle güzeldi ki oturup seyretmek isterdim. Pembeden mavi sarıya doğru değişti. Fotoğrafı ben çekmedim, araba kullanıyordum. Arabanın farı bozuldu yine , hasss....Konforlu yolcuğu, güzel ve rahat arabayı çok özledim.

Tüm sorun 2021'de , hayatımın en kötü yılıydı. Olan her şey, alınan her karar hataydı. Karavan hariç....