Sabah Sayfaları - Doğmayan Güneşim

 

Yine aynı manzaramda kahvemle gün başladı. İlaçlarım bittiği için kahvaltı stresinden kurtulabilirim. 3 gündür vücut saatim 5 bucuğa kurulu halde. Bu sabah kitap okudum, alarm çalmasına 10 dk kala içim geçmiş, gün güzel başlamadı.

Yarın sabah Foça'ya gideceğim. Onun stresi sanırım. Hakkari'de uçağı kaçırdığımı görürdüm rüyamda, yolculuk öncesi hep gergin olurdum. Belki herkes böyle hissediyordur , önemli olan kötü hislerle ne yaptığımız. Çocukları bırakıp gideceğim zaman da aynı suçluluk ve kaygı hisleri. Eşiği atlayınca gerisi ferahlık.

Kendini iyileştirme kitabı biraz sarsıyor beni. Aile travmaları üzerinde duruyor daha çok. Beni huzursuz edenlerin içine bakıyorum. Ailemle ilgili travmalar çözümsüz olduğu için huzursuzlandırıyor beni, Çünkü çocukluğum geçip gitmiş olabilir, ama ilişkim devam ediyor. Kesip atamayacağın köklerin onlar , başını göğe çevirmek iyi, yere bakmazsan fazla için kararmaz. 

Esas beni rahatsız eden kısmı ,aynı hataları kendimin de yapıyor ve yapacak olmam. Nasıl engelleyeceğimi de bilememek beni korkutuyor. Hayatı akışına bırakma , gelen her şeyi sükunetle kabullenmeyi öğrenmek bana daha iyi geliyor. Varsın çözülememiş travmalarımın huzursuzluğu olsun, o huzursuzlukları da kabul edeyim ve yoluma devam edeyim istiyorum. Varsın çocuklarımla ilişkimiz kusurlu olsun, onlara sevgimi , desteğimi hissettireyim ve kendi yollarına gitmelerini izleyeyim istiyorum. Varsın benden uzaklaşsınlar , özlediklerinde geri gelsinler ve ben de huzur bulsunlar yeter.