Sabah Sayfaları - Kendini İyileştirme

5 buçuk gibi üst kattaki çocuğun anne bağrışlarıyla uyandım, o ise benden daha geç uyanmış olmalı ki çocuk ısrarla bağırmaya devam etti. Bir daha uyuyamayacağımı 6 gibi idrak edince duşa girdim, sabah rutinimi yaptım. Kahvaltıyı hazırlayıp Kemal'i uyandırdım. Akşam Neymar forması istiyorum diye yatmıştı, sabah formayı ısmarla diyerek uyandı. Dün akşamda verdiğim cevabı verdim, akşam beraber bakarız. Çabuk olsun diyordu, ben de tamam dedim. Telefonu alıp kendi bakmak istedi, acelemiz var sen bakamazsın dedim. O da sen benim istediğimi bulamazsın, istemediğim bir şey alacaksın biliyorum dedi. Ben sinirlendim, sabah gereksiz gerildik. erken çıkmam gereken günde geç kaldım, tabi nasibini Eylül'de aldı. Onu da acele etmesi için darladım, kolay sinirlendim, gereksiz ortam gerildi. Neyse ki artık durumun saçmalığının erken farkına varıyorum, kapıdan yolcu ederken Kemal'le öpüştük barıştık. Kemal çok zorlayıcı bir çocuk olabiliyor çoğu zaman, sakin kalmak çok zor. Mehmet bu durumlarda geri vites yapmıyor, onu biraz eziyor ama Kemal yola geliyor. Ben ezilmesine razı olamıyorum, benimle kırgınlıkları daha yumuşak ama daha uzun oluyor. Bazen çocukları fazla erteliyorum, bekletiyorum ya da acele ettiriyorum. Gereksiz stres sokuyorum hayatlarına. Törpülemeye çalışsam da olabilecek en iyi halim bu, tek başıma olmayla baş edemediğimde stresimi onlara yansıtıyorum ister istemez.

Dandik bir kişisel gelişim kitabı dinlemeye başladım bugün. 16 saatin çoğu gereksiz , olsun. İleride olmasını istediğin hayatın için küçük te olsa bir adım at diyordu bugün. Çoğu şeyi zamanı gelince yaparız tarzında akışına bıraktığım için , niyetlerim somutlaşmıyor. Bu öneriyi uygulamaya çalışacağım. Fotoğraf Ekim ayında Kille , Dalamanda yaşayan arkadaşım yolladı. Ben de böyle fotoğraflar çekeceğim bir yerde yaşayacağım.

Dün Eylül'ü poposu havada , kafası yastığı gömülü uyurken buldum, nefes alamayacak gibi kafası gömülüydü, telaşlandım onu düzelttim. Bana diyor ki anne ben geceleri popomdan nefes alıyorum:)