Mutluluğun Sırrı

Bu sabah kendimi iyi hissediyorum, bak bakalım içine sebebi nedir dedim. Şöyle ki mutluluk gerçek ihtiyaçlarını bilmek kadar senin için önemli kişilerin ihtiyaçlarını anlamaktan geçiyor. Kimse bir başkasını gerçek anlamda mutlu edemez, mutluluk daha derinde kendi başımıza halletmemiz gereken bir durum fakat karşındakinin ihtiyacına yanıt vermek, onu iyi hissettirmek mümkün. Bu da bizim içimizdeki o derin alana bir jeton atıyor sanki. Jeton bir mekanizmayı harekete geçiriyor , içten dışa bir iyilik hali yayılıyor. 

Mesela esas ihtiyacımın farkındayım şu an fakat ulaşamıyorum ona , yaşamak istediğim fotoğraf karelerindeki kıyafetleri topluyorum , sanki öyle hissedecekmişim gibi. Olmuyor tabi , pahalı bir oyalanma sadece.

Onay ve sevilme ihtiyacı herkeste bendeki kadar yoğun değil, farkındayım bunun. Özendiğim, sahip olmak istediğim bir yeti bu. Ama galiba erken kişilik oluşumunda gelişen bir yeti, pek ümidim yok. 

Garbiel Marquez'in Yazmak İçin Yaşamak , Orhan Pamuk'un İstanbul , Ersin Karabulut'un Sandık İçi'ni okuyorum bu ara. İçe bakan öyküleri seviyorum , kendimi ancak böyle anlıyorum galiba. Hepsinde ortak kanı, büyümek ve güzelleşmek zordur. Zorluklar çoğumuzu yenip çirkinleşir, ama tam tersi olunca müthiş.

Dün site eşrafına karıştım, hem içindeyim dünyanın hem dışında gibi bir durumdu. İnsanları sosyal deney gibi incelemeyi seviyorum, sanırım birileri de beni izliyor. 3 tane ig isteği aldım. Yaza merhaba partisinde 90'lar pop sanatçıları geldi siteye. Koridorlarda zamanında çok sevdiğim şimdi geçgin ünlülerle karşılaşmak garip bir histi. Eğlendim.