Yanlış Karar

Hafta sonu Foça'ya gitmedim, şimdi vakit geçmiyor. Şu hafta sonu bitse, bizim görüşme ihtimalimiz ortadan kalksa ve ben rahatlasam. Yola çıkmamayı ne zaman seçsem hep pişman olurum hiç sekmez, yola çıktığımda ise çok az pişman olurum. 

Masanın diğer ucunda 7 yaş Eylül'ü youtube'dan bişiler izleyip resim çizmeye çalışıyor, bu kızın en çok kendi gibi olmasını seviyorum, ya da onun adına seviniyorum desem daha doğru. Yapışı , oluşu , yaşayışı hep kendi gibi. O yüzden gerçek , zevk alıyor , kendini veriyor.  Ah bana da öğretsene canım...

Dün plansız gelişen bir arkadaş ziyareti oldu. Ebrucuğumun o sarıp sarmalayan sevgisiyle bir kaç saat bendeydi, iyi hissettim o sıra (Mehmet'e gidememenin acısına iyi geldi). Ama gittiğinde öncekinden de kötü hissediyordum. Geride kalan olmak bende ucu derinlerde olan bir travma, çok ama çok kötü hissediyorum. Ve hayatıma bak, sürekli geride kalan kişiyim, sürekli yüzleşme. Ya da yüzleşmek istemediğim için çılgınca sosyalleşiyorum o yokken. Ama  bu yıl yalnızlığımla yüzleşmeye kararlıyım. Bakalım ne çıkacak ucundan...