Hayat, En Bilge Öğretmendir

     Dün gece mutlu, dingin rüyalarımdan birini gördüm. Genel konu değişmez zati, konsept değişir genelde. Evim çok güzel, mükemmel bir konumdadır. Hava bahardır, içim şefu usta kadar dingin. Çocukların okulları ile ilgili ikircikliyim ama her yol paris rahatlığı da var. Hadi oxford mu cambridge mi gibi bir seçim. Mehmet'i kıskanıyorum ama bana ait olduğunu da biliyorum (en tatlısı) Böyle dingin bir rüya böyle fırtınalı bir gecede nereden çıktı dersek yine eşşeğimi buldum , Mevlam yine beni mutlu etmek için zaten elimde olan şeyleri bir kaybetsem neler oluru bana hatırlattı. Durgun dediğimiz havaya fırtına sonrası dingin deriz. Çünkü dinginlik için fırtına gerekir. 

    1 Ağustos gecesi 12 civarı yola çıkmayı planlıyorduk. İstikamet komşu, çok kişiyle paylaştım , çok iç geçirmeye bizzati tanık oldum. Karavan her yönüyle hazırdı, yeşil sigorta, kamp rezervasyonu her şey ama her şey tamamdı ama içimde bir kaygı, anlamsız hisler vardı. Ama ben her yeni macera öncesi bu hislere alışkınım, korkarak adım atmada iyiyimdir. Bir ara şöyle düşündüğümü hatırlıyorum , bir sebep olsa da bu gece gitmesek. Ama illa sebep olmalı di mi? 6. hissi dinlemek kabil değil.  Velhasıl sevdiceğim son alışverişleri karavana bırakmaya gittiğinde onu şeytan mı dürtmüştür nedir, üst dolabı kurcalayayım demiş. Oradan düşen dosya gözünü çok feci yaralamış. Çıplak gözle bile hasar görülebiliyordu, çok korktum yalan yok ama yırtarız biz yine gibi de bir his yok değildi hani. Acilde yapılan ilk müdahale, dün göz dr nin yaptığı içinci müdahale sonucu acılı ama iyiye giden bir iyileşmenin içindeyiz şükür. 

    Yani 1 ağustos günü denize karşı değil evimin manzarasında, şu tatlı yoncama bakarken buldum kendimi. Bu yonca sürekli yavru vermesiyle, ara ara da tatlış çicekler açmasıyla gönlümde ayrı yeri olan bir çiceğim. İyi bakılıp bakılmadığını hemen belli eder, içten pazarlıklı değil açık. Beni seven ve evimde yavrulayan canlılara ayrı bağlanıyorum. Orkide öyle değil mesela ne güzel çiceklendi derken 1 haftada ölebilir, mücadeleci değil hiç. Çünkü yabancı, deplasmanda. 

  Tabi ara ara yapmasa olmaz , tatlış arabamda pazar İstanbul dönüşü arızalanınca onun da sıkıntısı üstümdeydi. Dün babam sağolsun onu hallettirdi sanayide. Neyse ki çok ta önemli bir şeyi yokmuş. O da ferahlattı beni. 

Gün sonunda elimde aynı hayat var ve ben daha mutluyum, ne güzel...