Yine mi olmadı?

 

2 gündür misafirlikteydik. Özlediğimiz arkadaş buluşmaları, tabi geceler geç bitti.  Bir gün Kumla bir gün Mudanya. Yine de bir olmamışlık hissi içimi kemiriyor, niye? kim bilir? Öylesine işte...

Dışarıda kum fırtınası, teksas vari sıkıcı bir hava. Balkonu yıkadım, balkon mobilyalarının tozunu aldım. Akşam yemeğini yaptım, mutfağı topladım. Şimdi buz gibi ev yapımı soğuk çayımı aldım, bilgisayarın başına oturdum. Bir kaç gün art arda dışarıda olduktan sonra eve sığınmak iyi geliyor. Bir sürü güzel ihtimalin mutluluğu, ailecek olmanın keyfi.

İçimde ki ağır gerçeklerin sözlere döküldüğünde önemsiz şeylere dönüştüğünü her seferinde şaşırarak fark ediyorum. Edebiyat onları içlerinden oldukları gibi çıkartabilenlerin sanatı, hatta kimi zaman daha da güçlü biçimlerde...Bu yüzden iyi bir kitaba denk gelmek tıkanıklığın açılması gibi müthiş bir rahatlama.

Evin konforu yetti, yolda olmayı daha da fazla yıldızların altında olmayı özledim. Bu gece yola çıkmayı planlıyoruz. Tanıdık kaygılar...