benim haller

Günlerim çocuk oyalamakla geçiyor , eğer doktorda değilsek. Bu aralar sağlık problemleri üst üste geldi. Test rapor ilaç görmezsem bir süre çok iyi olur. Çocuklarımla zaman geçirmekten sıkılıyor muyum? Yooo ,Mehmetin yokluğunda bir tek onlar iyi geliyor bana. Başka türlü oyalayamıyorum kendimi. Onsuz olmuyor ,tat vermiyor. Bu durum eskiden romantik gelirken bana, şimdilerde korkutuyor. Sanırım hayatın kendime ayırdığım bölümü git gide daralmış, içinde duramıyorum uzun süre. Yaklaşık 20 gündür sigara içmiyorum. Ama bırakmadığımı, Mehmet gelince tekrar içeceğimi de hissediyorum. O zaman şu an paket almaktan beni alıkoyan şey ne bilmiyorum. Yeni ben, belki orta yaş belki annelik belki... bir sürü sebep ama yeni ben bu , böyle hissediyorum.  Bu yeni benimle bakış acım durulaştı sanki. Soruları daha kolay cevaplar ,sorunları daha kolay kabullenir oldum. Bu aralar yine bir türlü ilerleyemeyen ingilizcemle uğraşmaya başladım ve fark ettim ki birisine şak diye cevabı yapıştır

Hani kişisel gelişim kitapları hep der ya istemediğiniz yerde durmayın, istemediğiniz kişileri çevrenizden uzaklaştırın vs... benim yaptığım bu ve bunda yanlış bir şeyler var. Ya hatır ya gönül ya vefa nerede peki? Birisinin hatırı için, sırf kalbi kırılmasın diye tahammül edebilmeli insan. İnsan insana bu kadarcık kredi tanımalı mutlaka. Hele ki hayatımızın en kıymetlilerinde bu kredi sonsuz olmalı. Bu ezilmek, çiğnenmek, kullanılmak ..... değil bu incelik, naiflik ve vefa. Bende ise süreç şöyle gelişiyor bana tersse durum hayatımdan çıkarabileceğim mesafedeyse kişi hemen çıkartıyorum. Yakınımsa bu kişi sohbeti kesip kendimi kapatıyorum ya da mekan değiştiriyorum. Oysa onu anlamaya çalışmıyorum ki hiç. Bu yanlış deyip dioloğu sonlandırıyorum, hatta inceden ti'ye bile alıyorum. Oysa yanlış bu biliyorum, değişmeliyim çabalıyorum. Bazen en yakınlarımızla öyle uzağız ki o beni anla, beni gör derken belki sırf bu yüzden hırçınlaşırken biz sadece hırçınlıklara takılıp gerisine bakmıyo

Gecenin 2 si yavru kuşlarım uyuyorlar, onlarla olmak sarılmak müthiş...Mehmet gideli 13 gün olmuş, kuşkusuz bana çok daha hızlı geçiyor günler. Halbuki kuşlarım olmadan önce çok daha zordu her şey. Sorumluluklarım azdı belki ama yalnızlık çok daha ağırdı. Ben yorgun ve mutlulardanım. Ama Mehmet! Benim için kolaylaşırken onun için zorlaşıyor biliyorum. Yeterli sağlıklı olalım gerisi saman alevi gibi geçiyor. Sağlıklı olalım önemli , en önemli nokta. Bu aralar(belki bu yaşlar demeliyim) sağlık endişeleri çok geliyor aklıma. Hemen uzaklaştırmak istiyorum aklımdan, şimdi de öyle... Geçen gün biz mutfak masasında hamur oynarken Mehmet 'le görüntülü konuşuyoruz. Suratından, gözlerinden öyle içime dokunuyor ki hali. Çok özlemiş belli, ne işim var burada , yanınızda olmak istiyorum ben diyor her haliyle. Bırak gel kocacım da diyemiyorum ki, gir işte bir işe , biz de herkes gibi geçinip gidelim , monotonlaşalım sıkılalım sıkışalım ama güvenli sularda olalım. İlla ki bu kadar tutkulu, bu