benim haller

Benim ilk aklıma gelen bir önceki günün kötü haberi oluyor. Gece unuttuğum ve tatlı rüya alemine dalan bedenime beynim hemen kendine gel diyor, çok ta coşma öyle, unuttun mu olanları. Bu sabah Mehmet'in gecikebilirim (büyük ihtimal gecikirim) haberi kafamda yankılanarak uyandım. Yine de bedeni kötümser kafanın buyruklarına boyun eğdirmedim , yoga yaptım biraz. Gecikmemi kafaya fazla takmadan çocukları da fazla kırıp dökmeden çıktım yola, hayrola. Farz ettim ki gecikti ne yapalım yani, biraz Foça'da geçiririz yazı, bu sene canım Datça'yı eylüle bırakırız belki , Ağustosta gideriz komşuya.  Yazmanın spor kadar iyi geldiğini kendime unutturmamalıyım. 

Son yıllarda yaşadığım bir durum var. Her ay yaşanan döngü öncesi sinir,sonrası depresif ruh hali. Sinirlilik hali koşu,hareket belki yatıştırıcı başka yöntemlerle başa çıkılabiliyor fakat sonraki düşüklük başa çıkılamaz bir durum. Sadece geçmesini bekliyorum.Tahmini 3-4 gün sürüyor. Şu an hayat şöyle , herkes mutlu bir ben mutsuz. Diğerleri ne istediğini biliyor durumundan memnun, bense sürükleniyorum. Sorumluluklarımı yerine getiremiyorum, kötü anne,kötü arkadaş,kötü öğretmenim. Okuduğum kitap , dinlediğim podcast tat vermiyor. Yoga , koşu içimden gelmiyor (yürüyüş iyi giderdi belki denerim) Hayallerimi gerçekleştirmiş olduğumda yani önümde deniz, yanımda sevgilim , bu zamanlar yine böyle kötü geçecek mi? Nereye gidersem kendimi oraya taşıyor muyum? Mekan ruh halimi değiştiriyor mu? Bunu yazın güzel bir anında düşünmek üzere kendime not bırakıyorum. Yazmak iyi geldi. O zaman unutulacak dünler, yaşanılacak günler var...(yerli rap💕)

 Dün okul dönüşü yoga dersim iptal oldu, bende ormana gidip 5 km tempolu yürüdüm. Kulağımda Gazapizm, etrafımda sincaplar, puslu 16 derece hava , yemyeşil orman , her şey benim için bir araya gelmiş gibiydi. Bana çok iyi gelen bir yürüyüş oldu, baharı seviyorum. Eve dönünce 20 dk toprak elementi yogası yaptım. Üstüne duş, çok iyi hissettim kendimi. Mutluluk içimizde olayının bende ki tanımı bu. İçimde mutluluk oluşması için bir şeyler yapmalıyım ben, keşke oturduğum yerden de başarabilseydim. Sonra kuzular geldi yemek , kurs , Sena'nın yanına biraz da o kuzularla öpüş koklaş. Akşam Eylül'ün duygular tavan yapınca(başka bebekleri sevmeme dayanamaz asla) eve döndük. Onlar yatınca mubideki yarım filmimi bitirdim.  Film güzeldi , bitince biraz moralim bozuldu filmin havası yüzünden sadece. Balkonda bir sigara ve yattım. Gece travma ve  bilinç altı korkularımı konu eden klasik rüyamı gördüm.  Sevgili beynim beybim (espri Erman Çağlar)

Gündüz sporum iptal oldu, ben de spor salonuna inip 2,5 km koştum. Bu aralar koşu performansımı arttırmak istiyorum. Zorlanmadan 6 koşacak seviyeye gelmeye çalışıyorum yine. Saatli ve kapalı alan spor aktiviteleri beni sıkmaya başladı. Neyse ki ikisinden de 3'er dersim kaldı. Ekim'e kadar tekrar özlersem başlarım, ya da önümüzdeki yıl bireysel takılırım belki. Akşam yemeğinde balık yaptım, güzelce yediler, sağlıklı besleniyoruz mutluluğu ile keyfim yerine geldi. Fastfood yediğimiz günler kötü hissediyorum, bedensel ve zihinsel olarak. Azimli davranma direncim kırılıyor.  Akşamüstü yine bir kriz anı yaşandı Kemal'le. Neyse ki tatlıya bağlandı. Jimnastik telafi dersine katılmamıza rağmen Eylül'ün ödevlerini ve okumasını tamamlayabildik, çocukları yatırdığımda ertesi güne çantalar bile hazırlanmış kapıya koyulmuştu. Gıcır keyfimle bilgisayar karşısına geçip The Hunt izledim, bu aralar Danimarka filmleri izliyorum. Mad Mikkelsen ve Thomas Vinterberg filmleri daha çok. Ben s

      Kol sevmeyi hala çok seviyor Kemal, bu gece yatmadan kızdırdı yine beni (benim suçum halbuki o hep aynı ben bir kızıyor bir kızmıyorum) masal okumuyorum dedim, baktım ki yatağının köşesine büzülmüş ağlayarak uyuyacak. Çocuk olmak ne zor bazen kendi çocukluğum gibi. Kendini çaresiz, küçücük hissetmek. İşte böyle bir anda yanına uzandım, arkasından sarıldım öptüm kokladım. Teni güzel kokar, hem de çok güzel ve her zaman (babasından almış bu yoğun kokuyu) . Kolumu sevdi, nasıl bir şey kolumu sevmek dedim, huzur ve mutluluk kısacası bütün güzel duygular dedi. Biz 3'ümüz yalnızken hissederiz sadece böyle, birbirimize daha bir sarılırız sanki. Mehmet ve çocuklar paylaşamaz çünkü bazen beni. Herkesin bana ihtiyacı olduğu zamanlar özellikle, o zaman biraz sert ve kuralcı olur baba. Onların iyiliği için mi beni kıskandığı için mi karışık sanki biraz. İşte o yüzden Mehmet yokken evde hüzünle karışık, birbirimize daha bir sokulmuş, sakin bir mutluluk hissederim bazen. En çok ta eskiden