benim haller

Saat 23:30,uykum dağıldı ,muhtemelen 2'yi bulacağım. Aklımdan yaramazlık yapmak geçiyordu, sonra bir şey okudum ve yazmaya karar verdim.  Şuydu okuduğum: "Lütfen herkes kendisiyle en sevdiği,en önemsediği,en özlediğiyle konuşur gibi konuşsun. Başkalarının peşinden koşmayı bırakıp kendine kavuşsun" Öz şevkat dedikleri şeyi anlamıyordum, saçma bulup hafife alıyordum daha çok. Bu cümle bir anda ışıkları yaktı içimde. Kendimle nasıl konuşuyorum ben? Azarlıyor ve suçluyorum çok çok, taktir ve şevkat yok konuşmalarımda. Sanki kendimi şımartmaktan korkan bir ebeveynim. Halbuki herkes kendini sever, tıpkı anneler gibi. Ama suçlamalar ve azarlamalar , şımartmamalar daha iyiye gitmeye yardım etmiyor. Sadece kendine acımazsızsan başkalarına da acımasızsın. Kendini yargılayan başkalarını da yargılar. Hayatı ve başkalarını kabul ,kendini kabul ile başlar. Kendimden biliyorum tüm bunları,  farkına varıyorum  ve yol alıyorum ,mutlu huzurlu...Şımarıklık takdir ve şevkat yüzünden değil ,g

  Hava 18 derece, lodos ama güneşli. Eylül hasta ben evde hapis. Hem sıkılıyorum hem üzülüyorum. Okulun en eğlenceli zamanlarını kaçırıyoruz ikimizde. Hazırladığı gösterisini sunamayacak. Hastalık iyiye mi kötüye mi gidecek onun endişesi de var. Dün bayan buluşmam vardı. 5 kişi üstü gruplarda doyurucu sohbetler edebilen kişiler var mıdır? Bizimkiler okul fiyatları, günlük telaşeler,hastalık bir de çocuk övme üzerinden dönüyor en çok. Dişe dokunur bir konu üzerine sohbet olmuyor pek. Ortamda erkekler olunca daha doyurucu konulara girilebiliyor. Kadınlar daha temkinli, suya sabuna dokunmadan sohbet ederken erkekler kendilerini daha açık ortaya koyabiliyor. Kafa dağıtıcı, eğlenceli yine de. Seviyorum bu buluşmaları...

 Kuvvetli lodos var yine, fırtına sesleriyle ve balkon çiceklerim için hissettiğim endişe ile uyandım sabah. 6 daha olmamıştı. Erken yatmıştım, canımı sıkmadı saat. Lodosun sesi, bulutlara verdiği harikulade şekil Miyazaki animasyonlarında gibi hissettirdi bana. Eylül hasta, bugün evdeyiz, izlerim bir tane. Güneşli havayı mı lacivert gökyüzünü mü daha çok seviyorum bazen karar veremiyorum. Mesela bugün hiç güneş çıkmasa, gökyüzü lacivert olsa, berrak çişil çişil bir yağmur yağsa ben de kahve içip Miyazaki izlesem daha güzeli olamazmış gibi geliyor. Okuduğum kitap beni aile travmaları üzerine çok düşündürüyor bu ara, iyi gelmiyor zor zamanlar ama düşünsem iyi olacak biliyorum. Aileniz yanında nasıl hissediyorsunuz diyor orada, hislerimi düşündüm. Benim ki huzurlu , kabul edilmiş ve mutlu değil. Kabul edilmemiş hissettiren babam, huzursuz hissettiren ise annem olur genelde. Ailemin anından ayrılırken kırgın,kızgın ve suçlu hissederim çoğunlukla, biraz da ferahlamış. Kendime şaşırırım çoğ

Öyle bir yerdeyim ki türküsü çalıyor içimde. Şair belki de bu şiiri mahpus  günlerinde yazdı . Çaresizken tutsak hissediyorum , o yüzden özdeşlik kuruyorum bu türküyle. Dün Foça'ya gittim. Oldukça kaygılı başlayan yolculuk sağ salim bitti. Evdeyim şimdi. Kokusu , dokunuşu yanımdaydı dün şimdi 1 ay mahpusluk yine. Daha yeni gitmiş gibi oldum, oysa alıştırmıştım kendimi. Dün güzeldi bugün çok kötü. Gitmekle iyi mi yaptım bilmiyorum, zirveden dibe düşmüş gibi hissediyorum , hayatım çok zor geliyor şu an gözüme.  Foça çok güzeldi. Mevsim kış olmasına rağmen oldukça kalabalıktı. İzmir'den günü birlik geliyorlar belki. Yazın bunaltıcı olacağını tahmin etmek zor değil. Belki mevsimden belki anın güzelliğinden sevmişimdir. İzmir'i seviyorum mecbur kalsam yaşamaktan keyif alırdım ama seçmezdim. Fazla kalabalık.

  Yine aynı manzaramda kahvemle gün başladı. İlaçlarım bittiği için kahvaltı stresinden kurtulabilirim. 3 gündür vücut saatim 5 bucuğa kurulu halde. Bu sabah kitap okudum, alarm çalmasına 10 dk kala içim geçmiş, gün güzel başlamadı. Yarın sabah Foça'ya gideceğim. Onun stresi sanırım. Hakkari'de uçağı kaçırdığımı görürdüm rüyamda, yolculuk öncesi hep gergin olurdum. Belki herkes böyle hissediyordur , önemli olan kötü hislerle ne yaptığımız. Çocukları bırakıp gideceğim zaman da aynı suçluluk ve kaygı hisleri. Eşiği atlayınca gerisi ferahlık. Kendini iyileştirme kitabı biraz sarsıyor beni. Aile travmaları üzerinde duruyor daha çok. Beni huzursuz edenlerin içine bakıyorum. Ailemle ilgili travmalar çözümsüz olduğu için huzursuzlandırıyor beni, Çünkü çocukluğum geçip gitmiş olabilir, ama ilişkim devam ediyor. Kesip atamayacağın köklerin onlar , başını göğe çevirmek iyi, yere bakmazsan fazla için kararmaz.  Esas beni rahatsız eden kısmı ,aynı hataları kendimin de yapıyor ve yapacak ol

5 buçuk gibi üst kattaki çocuğun anne bağrışlarıyla uyandım, o ise benden daha geç uyanmış olmalı ki çocuk ısrarla bağırmaya devam etti. Bir daha uyuyamayacağımı 6 gibi idrak edince duşa girdim, sabah rutinimi yaptım. Kahvaltıyı hazırlayıp Kemal'i uyandırdım. Akşam Neymar forması istiyorum diye yatmıştı, sabah formayı ısmarla diyerek uyandı. Dün akşamda verdiğim cevabı verdim, akşam beraber bakarız. Çabuk olsun diyordu, ben de tamam dedim. Telefonu alıp kendi bakmak istedi, acelemiz var sen bakamazsın dedim. O da sen benim istediğimi bulamazsın, istemediğim bir şey alacaksın biliyorum dedi. Ben sinirlendim, sabah gereksiz gerildik. erken çıkmam gereken günde geç kaldım, tabi nasibini Eylül'de aldı. Onu da acele etmesi için darladım, kolay sinirlendim, gereksiz ortam gerildi. Neyse ki artık durumun saçmalığının erken farkına varıyorum, kapıdan yolcu ederken Kemal'le öpüştük barıştık. Kemal çok zorlayıcı bir çocuk olabiliyor çoğu zaman, sakin kalmak çok zor. Mehmet bu durumla

  Saçma sapan şeyler beni güldürüyorsa gencim demektir. Gülebildiğim kadar yaşıyorum hayatı , geri kalan ne ki zati başarmak ve başaramamak, yaşamak bu değil. Bana burçlar diyor ki gibi saçma şeyler yolluyor Mehmet, koç burcuyla ilgili. Çok eğlenceli geliyor bu bana. Bazen de Kemal'in espirileriyle eğleniyorum, ya da evdeki minik aksiliklerle , asiliklerle dalga geçiyorum. Hayat o zaman nasıl kolay , hafif... Ama kafamda ki sebepler sonuçlar, eski yükler, gelecek kaygılar var. Anı kirleten her şey. Yusuf Atılgan Anayurt Otelinde "sebepsiz olamaz mı sahi?" diyor.  Dün kuzum geldi gece, gelmesine çok sevindim. Hemen aramıza girip uyudu bütün yol boyunca uyumamış gibi. Gece yatağı 3'ledik, ben uyuyamadım tabi. Olsun çok huzurlu , eşsiz bir duygu. Hızla büyüyorlar ve bu günleri uykusuzlukla değil mutlulukla hatırlayacağım.  Cumartesi merkeze gittik Kemal'le. İskender yedik, çarşı turladık. kalabalık dışında güzeldi ama o da çok bunaltıcıydı. Gitmek istiyorum buradan ç

  21 Ekim 2022 cuma günü gittik kampa, o sıralar deniz hayallerimden vazgeçmiş değildim. Bence mümkündü fakat yetmeliydi artık , bütün yaz denize girmiştim ya. Yine yazın tanıştığımız ve çok sevdiğimiz Beg-Mami çifti haydi hafta sonu bir şey yapalım demesiyle zahmetsiz yakın, burasını bulduk.  Gitmeden uyarılmıştık oysa ki google yolunu takip etmeyin denmişti, ama dinlemedik ve son kısmında oldukça virajlı ve dar köy yollarından geçerek kampa ulaştık. Trafik saati olmadığı için çok ta zorlanmadık. Manzara enfesti.  Kamp yeri mevsim itibariyle boştu. Girdiğimiz saatte yalnızdık. Akşam 2-3 aile daha geldi. Yemyeşil ceviz ve kestane ağaçları altında, yanımızdı şırıl dere , kuş sesleri... Masal diyarı gibi bir kamptı , bayıldık. Tam da hayatımda hiç kestane toplamadım beni kestane toplamaya götürün diye çevremdekilere söylediğim bir zamanda ortaya böyle bir tatil çıktı. Bol yürüyüş yaptım, kestane topladım ve bir kez daha ben planlamadan dileğim en güzel şekilde bana geldi. O her şeyi bili

  Meteroloji hava kirliliği uyarıları veriyor. Doğa güzel renkleriyle boyamaya çalışsa da gökyüzünü, manzarayı kirli sisin ardından görüyoruz. Bu şehri Batman bile kurtaramaz kanımca. Bugün Eylül 'ü dayısıyla Güre'ye yolluyorum.  Ben de orasının tertemiz havasında olmayı isterdim. Çok kararsız da kaldım. Gitsem iyi ki diyeceğimi biliyordum, Mehmet'in tedirgin olacağını da. Önce onun yanına gideyim, sonra diğerine diye düşündüm vazgeçtim. O yüzden bu sabah huzursuzum biraz. Hafif pişmanlık. Çok zaman farkına varıyorum da , bende iyi ve erdemli ne varsa hemen hepsini öğrenmişim. İçimden gelmemiş, düşünerek öyle ... Kütüphaneye gittim dün, kitap değişimine. Kemal'in okuma iştahını böyle bastırıyorum bu aralar. Kütüphaneye girince ortamın huzuru, elimin altında sanki bütün dünya, sınırsız özgürlüğüm varmış gibi heyecanlanıyorum. Çocukluğumda dönem ödevimizi yapmaya giderdik, o zamanlar böyle hissetmezdim. Altından kalkılamayacak bir yığının içindeymişim gibi sıkıntı hissede

Sabahtan beri zihnimden yazılar geçiyor, bir eylemi her gün aynı saatte yapmak zihnimizin onu yapmasını kolaylaştırıyor. Julia Cameron haklıymış , okumayı çok sevdiğim yazar biyografilerinde de genellikle buna benzer durumlardan bahseder. Bu sabah yapılacak başka işlerim vardı, bilgisayar başına oturamadım. Bu davranışı tekrarlamazsam sönecek kuşkusuz. Biraz zaman ayırmalıyım belki de. Bana iyi geldiği kuşkusuz. Kişileri kategorize etmeyi seviyorum, zihnimin dünyayı anlamlandırma şekli bu. Bugünkü kategori mesleki olsun. Mekanik, bedensel efor gerektiren sektörlerde çalışan erkekler daha suskun oluyor. Hayatı yalın , ne istediğinden daha emin, öze daha yakın. Modayla ilgisiz, kendi ilgi alanlarına daha tutkun.  Finans, hukuk, eğitim gibi sektörlerde çalışan erkekler daha çok konuşur. Dedikodu sever. Hayatı ıvır zıvır şeylerle daha çok doldurur. Trendlerin takipçisi ama özel ilgi alanı pek belirgin değil.

 Mutfaktan benimkilerin servise kardeş kardeş koşturmalarını izlemeyi çok seviyorum. Sabah kapıdan öperek uğurlarken onları , içim tatlı bir huzurla dolarken kafamın munzır yerleri de sorar bana. Bunların ne kadarı sensin, ne kadarı mutlu aile cefakar kadın sahnesinin tezahürü. Sabah telaşesi içinde ben de varım, hayatın içindeyim, sizlerden biriyim. Hayatı yaşarım , çok ta düşünmem. Güzel evim , mutlu hayatım , gündelik telaşelerim var benim. Çiçek bakarım, etrafımdaki her şeye iyi bakarım yani başarılıyım. Aranır , istenir (sevilmese de önemli değil,eleştirilerinizi arkamdan yapın yeter) biriyim. O yüzden sakın bana acımayın. Yapılacak işleri kafamdan uzaklaştırınca yazmak istediklerim -esas yapmak istediklerim- onların yerini güzelce dolduruyor. Ama bunu pek az başarabiliyorum. Kendini aşırı yoğunlukla boğma tam da kafamın iyi olmadığının kanıtı. Hani batmamak için aşırı çırpınmak gibi, halbuki sakinken su seni batırmaz. Dün Anayurt otelini izledim, etkilendim. Niyet eyledim kitabın

     Eski güzel apartmanları, ahşap değil ama taş yapıları incelemeyi çok seviyorum. Bir bina bana güzel gelmişse hangi ayrıntılar onu güzel gösteriyor diye durup incelerim. Balkon demirleri ve pencereleri en çok ilgimi çeken kısımlardır. Bursa'da bana güzel gelen binalar beşikçiler - çekirge hattında bir de Nalbantoğlu-Maksem taraflarındadır. Bu semtler 80'li yıllarda müstakilden apartmana, ahşaptan betona geçiş evleri. O zamanki varlıklı aileler için yapılmış. Geniş , ferah , manzaralı. Camlar büyük, balkonlar ferah, bahçesinde ,önünde ve arkasında mutlaka ağaç bulunur. Apartmanların varlıklı kesimden orta ve dar gelir gruplarına da hitap etmesiyle manzara ya da ferahlık beklentisinin göz ardı edilmesini anlıyorum. Anlayamadığım kısmı şu an ki varlıklı evlerin tanımları. Güzel peysaj, büyük odalar , kapalı/açık havuz , kapalı otopark ve sosyal tesis. Bunlar yeterli görülüyor "lüks" için. Peki ruhumuz/bedenimiz için en gerekli besin hava ve manzara/mevki niçin göz ar

 Yazımı buradan yazıyor olsam ya ...Heyhat aynı sisli ve kirli havaya aynı balkon kapısından bakmaktayım. Palmiye en sevdiğim ağaçlardan , palmiyeler diye bir müzik grubu varmış. Onlar da sevdiğim müziği yapıyormuş. Bu güzel keşif bugünün güzelliği olsun. Demek ki palmiyelerin çağrışımı farklı kişileri bir yerlerde buluşturabiliyor. Yine boğaz enfeksiyonu geçiriyorum , bu yıl 2. si, covid ile beraber 5 ayda 3. ciddi hastalık . Aşırı evhamlılara döneceğim sonunda , risk almamak için yaşamamayı seçenler gibi. Hayatımda dönem dönem şiddetli boğaz enfeksiyonları geçirdiğim zamanlar oldu. Bir tanesi İncirlide yaşarken , bir diğeri Hakkari de ve şimdi burada. Bir teorim var, basık havalar bana yaramıyor. Ruhum da bedenim gibi yükseklik ve ferahlık arıyor. Ruhuma ve bedenime ihtiyacı olanları vereceğim bir yıl diliyorum. Zenginlik tekinsiz bir durum, kendini korumak zorunda hissetmek , muhafaza ve iyi bakma zorunluluğu getiriyor. Bunun yanında getirdiği tatmin daha küçük. Konforlu yaşam , iyi

  Bugün 1 ocak yeni yılın ilk günü, dünden rakamsal olarak farklı sadece. Yeni yıl ile yeni başlangıçlara inanmıyorum. Yeni alınan kararlarda motive edici tarafını da kabul ediyorum, benim de kabaca aldığım kararlar ve geçmişin muhasebesini yaptığım oluyor. Bir de yeni ajandama başlar yeni notlar alırım 1 ocak itibariyle." Arzuhal" bu yıl ki ajandamın teması. Metis ajandayı seviyorum. 2022'de kendime her ay yeni bir yer gör demiştim. 12'aya yetecek kadar yeni yer gördüm , düzenli aralıklara yayılmasalar da. Muhasebe hesabıyla 22; Okunan kitap:71  Seyahat : 7 Yeni yerler : Adrasan , Demre , Phasalis , Sarıgerme , Dalaman , Dalyan , Yuvarlakçay , Marmaris Hisarönü , Fethiye Karaot , Akyaka , Kapıdağ Yarımadası , Yalova Cevizli İdrak : Sınırları düzgün çizersen kimse yaralanmaz Dün yine vucudum alarm verdi , cici giyin spor yap felsefesinin yan etkileri. Yine spor , giyim , bakım saldım gitti. Enerjim yok...Hasta olmanın kendine güveni sarsan tarafını sevmiyorum en çok.