benim haller

Hava yağmurlu, güneş henüz doğmadı. Çocuklar servise bindi, ev toplu ve temiz. Önümde tenis dersim dışında bir zorunluluk yok. Dolap yerleştirme, yemek hazırlığı , giysi tamiratı ve düzenlemesi (en sevdiğim işler) sadece. Kahvemi demledim, yazının başına geçtim. Radyoda Datça On Air , içim coşuyor, neden? Öncelikle güneşten önce uyanmak önümde kocaman bir gün olduğu hissi veriyor, bunu çok seviyorum. Sabah yataktan kalkmak zor gelse de yoga yaptım, kendime karşı bir zafer.  Geçtiğim 2 haftanın koşuşturmasından sonra bugün önümde can sıkıcı işlerin olması da mutluluk verici. 10 günlük detoks programı meyvelerini verdi. 1 yıldır giyemediğim pantolonlarım artık sorun değil. Asıl önemlisi beni rahatsız eden karın bölgesi şişliği indi, sevdiğim ince bel görünümüm geri geldi. Yüzüm daha yaşlı ve çökmüş duruyor biliyorum ama diğeri kadar beni mutsuz etmiyor. Botoks düşünceleri dönüyor kafamda sadece ama hala düşüncede :) Böyle sabahlar geleceğe dair umut dolu oluyorum, içimde konuşup duran se

Sabah 5 buçukta uyandım , halbuki 12 buçukta yatmıştım. Sebebi belli, Mehmet'e kavuşma heyecanı. Ben de yoga mı yaptım, bugun niyetim yoktu halbuki. Üst katımdaki çocuk yine çıldırdı, anne yine onu sakinleştiremiyor. Ben klasik manzarama karşı, hava puslu, yağışlı , şehir sislerin ardında adeta düşük bütçeli bir avrupa sabahı. Bilgisayarım yanımda yeşil sıvım, 21 gün detoksun 4. günü. Lezzet ve tuz bizden çok uzaklarda, doyduk mu doyduk bilinciyle hareket etmeye başlayalı çok oldu. Zaten yemek ve haz kafamda hiç eşleşmedi sanırım. İçmek ve haz 2'li daha ziyade eşleşmiş bende. O yüzden sigara artık içemez olduğumda mental olarak hayatın keyifsizleşmesi beni çok zorladı, neyse ki tüf tüf onun yerini iştahla doldurdu. Hazların peşinden tutkuyla gitmedim hiç, daha çok doydum biraktım, açıktım istedim. Bu genetikse eğer çocuklarıma aktarmak istediğim bir şey olurdu.  Sabah yine Kemal'in canı bızıldamak istiyordu. Ben de  "Annecim olup bitmiş bir şeyin ardından söylenmek,ah

Hiç bir düşüncenin üstünde uzun boylu duramıyorum, bir fikri evire çevire etraflıca düşünemiyorum, kafamın içi pazar yeri gibi , duyan gelmiş. O zaman yazmak iyi gelir, oturdum bilgisayar başına. Bugün emekli olmaya (yani artık ayrılmamaya) 10 yıl kaldı diye hesapladım kafamda. Çok ta kalmamış hani, sevindim. Geçtiğim 10 yıl rüzgar gibi geçti, gelecek olan da öyle olacak kuşkusuz. Ayrı kalacağımız 5 yıl kaldı demektir. Bu planları yapıyorsam sebebi aynı, çok özledim. Acı çekiyorum. 40 yaşımda aşk acısı çekiyorum, üzüleyim mi sevineyim mi? 40 gün aynı yoga rutinini yapmaya niyet ettim, bakalım ne olacak. Hep antin kuntin hareketler. Alkışlarla yaşıyorum . Kendi kendime coşuyorum , kendi kendimi yoruyorum. Hermann Hesse Demian bitti, güzeldi. Yavru Ceylan bitti çok güzeldi, Beyaz Kalp bitmek üzere fakat ya çeviriden ya kafa karışıklığından bir türlü içine giremedim kitabın. Hakkıyla okunsa çok güzel gibi, ben anlamamışım gibi.  İtirafları izledim, hiper gerçeklik akımıymış bu. Nasıl bir

 Haftasonu Foçadaydık, hepimize çok iyi geldi. Zati yüzümüzden de belli, ışıl ışıl çıkmışız. Denize girdim, o da mükemmeldi. Kemal dönüşte nane molla gibiydi, onun dışında her şey güzel geçti. Döndüğümüzün ertesi gün okullar tatil olunca Kemal'in rahatsızlığı da düzeldi.Daha ne olsun...